9 And when he had opened the fifth seal, I saw under the altar the souls of them that were slain for the word of God, and for the testimony which they held:
10 And they cried with a loud voice, saying, How long, O Lord, holy and true, dost thou not judge and avenge our blood on them that dwell on the earth?
11 And white robes were given unto every one of them; and it was said unto them, that they should rest yet for a little season, until their fellowservants also and their brethren, that should be killed as they were, should be fulfilled.
1 Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.
2Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.
3Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.
4Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.
5Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.
6Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.
7Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.
8Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. Sela.
9Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.
10Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;
11Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;
12Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;
13Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;
14Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.
15Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,
16Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.
17Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.
18Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.
19Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,
20Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:
21Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.
22Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.
23Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.
24Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?
25Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.