1ای مردم اورشلیم، سپاه تان را جمع کنید و آماده شوید، زیرا شهر تان محاصره شده است! دشمنان بر پیشوای اسرائیل حمله می کنند.
2«ای بیت لِحِمِ افراته، گرچه تو یکی از کوچکترین شهرهای یهودا هستی، با اینهم از تو پیشوائی ظهور می کند که از ازل وجود داشته است و بر قوم اسرائیل سلطنت می کند.»
3خداوند قوم برگزیدۀ خود را تا زمانی که زن حامله فرزند خود را بدنیا بیاورد، به دست دشمن تسلیم می کند. آنگاه بقیۀ مردمی که در تبعید بسر می برند، به وطن خود بر می گردند و با سایر قوم اسرائیل یکجا می شوند.
4وقتی آن پیشوا بیاید، با قدرت و جلال خداوند، خدای خود مردم خود را رهبری می کند. قوم برگزیدۀ او در آرامش و امنیت بسر می برند، زیرا مردم سراسر روی زمین از بزرگی و عظمت او آگاه می شوند
5و او صلح را به جهان می آورد. وقتی مردم آشور به کشور ما حمله کنند و استحکامات دفاعی ما را درهم شکنند، ما رهبران شجاع و نیرومند خود را به مقابلۀ آن ها می فرستیم.
6آن ها با زور شمشیر آشور، کشور نِمرود را فتح می کنند. اگر آشوریان به سرزمین ما حمله بیاورند، او ما را از دست آن ها نجات می دهد.
7آنگاه بازماندگان قوم اسرائیل که در بین اقوام دیگر زندگی می کنند، برای آن ها مثل شبنم و باران از جانب خداوند برکت می آورند. آن ها متکی به خداوند می شوند، نه به بنی آدم.
8بازماندگان اسرائیل در بین اقوام دیگر مثل شیر در میان حیوانات جنگل و رمه های گوسفند بوده هنگام عبور همه را پایمال می کند و می دَرَد و کسی نمی تواند آن ها را نجات بدهد.
9قوم اسرائیل بر دشمنان غالب می شوند و همۀ آن ها را از بین می برند.
10خداوند می فرماید: «در آن روز تمام اسپها و عراده های شما را نابود می سازم.
11همه شهرهای سرزمین تان را با قلعه های شان خراب می کنم.
12جادوگری را از بین می برم و به حیات فالگیران خاتمه می دهم.
13بتها و مجسمه های شما را می شکنم و دیگر چیزهای ساختۀ دست خود را سجده و پرستش نمی کنید.
14مجسمه های بت اَشیره را از جا کنده شهرهای تان را ویران می کنم
15و با خشم و غضب خود از آن اقوامی که از من اطاعت نمی کنند، انتقام می گیرم.»