1 Pamiętaj, Panie, Dawida i wszystkie jego utrapienia;
2Jak przysiągł Panu i ślubował potężnemu Bogu Jakuba, mówiąc:
3Zaprawdę, nie wejdę do przybytku, do mego domu, i nie wstąpię na posłanie mego łoża;
4I nie dam zasnąć swoim oczom ani drzemać swoim powiekom;
5Póki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania dla potężnego Boga Jakuba.
6Oto usłyszeliśmy o niej w Efrata, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
7Wejdźmy do jego przybytków, oddajmy pokłon u podnóżka jego stóp.
8Powstań, Panie, i wejdź do miejsca twego odpoczynku, ty i arka twojej mocy.
9Niech twoi kapłani ubiorą się w sprawiedliwość, a twoi święci niech się radują.
10Ze względu na Dawida, twego sługę, nie odtrącaj oblicza twego pomazańca.
11Przysiągł Pan Dawidowi prawdę i nie wycofa się z tego: Z owocu twoich bioder posadzę na twoim tronie.
12Jeśli twoi synowie będą strzegli mojego przymierza i moich świadectw, których ich nauczę, to wtedy i ich synowie aż na wieki będą siedzieli na twoim tronie.
13Pan bowiem wybrał Syjon i upodobał go sobie na mieszkanie:
14To będzie mój odpoczynek aż na wieki; tu będę mieszkał, bo go sobie upodobałem.
15Będę obficie błogosławił jego żywność, a jego ubogich nasycę chlebem.
16Jego kapłanów przyodzieję zbawieniem, a jego święci będą wołać radośnie.
17Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawida; tam zgotuję pochodnię memu pomazańcowi.
18Okryję jego nieprzyjaciół wstydem, ale nad nim rozkwitnie jego korona.