4πεποιθησιν δε τοιαυτην εχομεν δια του χριστου προς τον θεον
5ουχ οτι αφ εαυτων ικανοι εσμεν λογισασθαι τι ως εξ αυτων εαυτων αλλ η ικανοτης ημων εκ του θεου
6ος και ικανωσεν ημας διακονους καινης διαθηκης ου γραμματος αλλα πνευματος το γαρ γραμμα αποκτεινει αποκτεννει το δε πνευμα ζωοποιει
7ει δε η διακονια του θανατου εν γραμμασιν εντετυπωμενη λιθοις εγενηθη εν δοξη ωστε μη δυνασθαι ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το προσωπον μωυσεως δια την δοξαν του προσωπου αυτου την καταργουμενην
8πως ουχι μαλλον η διακονια του πνευματος εσται εν δοξη
9ει γαρ η διακονια τη διακονια της κατακρισεως δοξα πολλω μαλλον περισσευει η διακονια της δικαιοσυνης δοξη
10και γαρ ου δεδοξασται το δεδοξασμενον εν τουτω τω μερει εινεκεν της υπερβαλλουσης δοξης
11ει γαρ το καταργουμενον δια δοξης πολλω μαλλον το μενον εν δοξη
13και ου καθαπερ μωυσης ετιθει καλυμμα επι το προσωπον αυτου προς το μη ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το τελος του καταργουμενου
14αλλα επωρωθη τα νοηματα αυτων αχρι γαρ της σημερον ημερας το αυτο καλυμμα επι τη αναγνωσει της παλαιας διαθηκης μενει μη ανακαλυπτομενον οτι εν χριστω καταργειται
15αλλ εως σημερον ηνικα αν αναγινωσκηται μωυσης καλυμμα επι την καρδιαν αυτων κειται
16ηνικα δε εαν επιστρεψη προς κυριον περιαιρειται το καλυμμα
17ο δε κυριος το πνευμα εστιν ου δε το πνευμα κυριου ελευθερια
18ημεις δε παντες ανακεκαλυμμενω προσωπω την δοξαν κυριου κατοπτριζομενοι την αυτην εικονα μεταμορφουμεθα απο δοξης εις δοξαν καθαπερ απο κυριου πνευματος