1 به آن ها خاطر نشان ساز که مُطیع حکمرانان و اولیاء امور بوده و از آن ها اطاعت کنند و برای انجام هرگونه نیکوکاری آماده باشند.
2به آن ها بگو که از هیچ کس بدگویی نکنند و از مجادله دوری جسته، ملایم و آرام باشند. با تمام مردم کاملاً مؤدب و فروتن باشند،
3زیرا خود ما هم زمانی نادان و نافرمان و گمراه و بردگان انواع شهوات و عیاشی بودیم و روزهای خود را به کینه جویی و حسادت می گذرانیدیم. دیگران از ما نفرت داشتند و ما از آن ها متنفر بودیم،
4اما هنگامی که مِهر و محبت نجات دهندۀ ما خدا، آشکار شد،
5او ما را نجات داد. اما این نجات به خاطر اعمال نیکویی که ما کردیم نبود، بلکه به سبب رحمت او و از راه شستشویی بود که به وسیلۀ آن، روح القدس به ما تولد تازه و زندگی تازه بخشید.
6زیرا خدا روح القدس را به وسیلۀ عیسی مسیح نجات دهندۀ ما، به فراوانی به ما عطا فرمود
7تا به وسیلۀ فیض او عادل شمرده شده و مطابق امید خود وارث زندگی ابدی گردیم.
8این سخن درست است و می خواهم که به این مطلب اهمیت مخصوصی بدهی تا آنانی که به خدا ایمان دارند فراموش نکنند که خود را وقف نیکوکاری نمایند، زیرا این چیزها برای آدمیان خوب و مفیدند.
9اما از مباحثات احمقانه دربارۀ شجره نامه و اختلافات و نزاع ها بر سر شریعت دوری کن، زیرا اینها بی فایده و بی ارزش هستند.
10اگر شخصی ستیزه جو باشد یکی دو بار به او گوشزد کن و بعد از آن، دیگر کاری با او نداشته باش
11چون می دانی که چنین شخصی گمراه شده و گناهانش نشان می دهند که او خود را ملامت کرده است.
12هروقت که «ارتیماس» یا «تخیکاس» را نزد تو فرستادم، عجله کن که به شهر «نیکوپولیس» پیش من بیایی، زیرا تصمیم گرفته ام زمستان را در آنجا بگذرانم.
13و تا می توانی به «زیناسِ وکیل» و «اَپُلُس» کمک کن تا به سفر خود ادامه دهند و ببین که به چیزی محتاج نشوند.
14اعضای کلیساهای ما باید یاد بگیرند که چگونه خود را وقف نیکوکاری نمایند تا بتوانند نیازمندی های واقعی مردم را رفع کنند و زندگی آن ها بی ثمر نباشد.
15تمام کسانی که با من هستند به تو سلام می رسانند. به دوستانی که با ما در ایمان یکی هستند، سلام برسان. فیض خدا با همۀ شما باد.