1 خداوند فرمود: «تو ای انسان خاکی، برای کوهستان اسرائیل پیشگویی کن و بگو که به کلام من، خداوند متعال، گوش بدهد که می گویم:
2دشمنانت به تو اهانت کردند و گفتند که بلندیهای قدیمی تو متعلق به آن ها هستند.
3آن ها ترا ویران ساختند و از هر طرف مورد تاخت و تاز قرار دادند تا تصرفت کنند.
4پس ای کوهستان اسرائیل، به کلام من، خداوند متعال، توجه کن که به کوهها، تپه ها، وادیها، دره ها، خرابه ها و شهرهای متروکی که همسایگان دَور و پیش، آن ها را غارت و تاراج کردند، چه می گویم:
5آتش خشم من علیه این اقوام، مخصوصاً قوم ادوم شعله ور شده است، زیرا آن ها شما را تحقیر کرده متعلق بخود ساختند و همۀ تان را غارت و تاراج نمودند.
6بنابران برای سرزمین اسرائیل پیشگویی کن و از جانب من، خداوند متعال، به کوهها، تپه ها، دره ها و وادیها بگو: من بر همسایگانی که شما را تحقیر کرده اند بسیار خشمگین هستم،
7و من، خداوند متعال، به شما وعده می دهم که این مردم خود شان تحقیر و رسوا می شوند.
8اما تو ای کوهستان اسرائیل، درختانت بار دیگر سبز می شوند و برای قوم برگزیدۀ من که بزودی بخانه و وطن خود مراجعت می کنند، میوه بار می آورند.
9من با تو هستم و به تو اطمینان می دهم که زمینت را قلبه کنند و در آن تخم بکارند.
10جمعیت ترا زیاد می کنم، شهرهایت مسکون و خرابه هایت دوباره آباد می شوند
11و به تعداد انسان و حیوان می افزایم، آن ها زیاد و بارور می گردند. ترا مثل سابق معمور و بیشتر از پیش برکت می دهم. آنگاه می دانی که من خداوند هستم.
12قوم برگزیدۀ خود، اسرائیل را برایت بازمی گردانم و آن ها ترا دوباره تصاحب می کنند و تو دیگر آن ها را بی اولاد نمی سازی.
13خداوند متعال چنین می فرماید: مردمان دیگر می گویند که سرزمین اسرائیل آدمخوار است و قوم خود را بی اولاد می سازد.
14من، خداوند متعال، می گویم که تو دیگر مردم را نمی خوری و قومت را بی اولاد نمی سازی،
15و بعد از این به اقوام دیگر اجازه نمی دهم که ترا سرزنش و مسخره نمایند و کودکان ترا غارت کنند. خداوند متعال فرموده است.»
16کلام خداوند بر من نازل شد:
17«ای انسان خاکی، وقتی قوم اسرائیل در کشور خود زندگی می کردند، آن را با اعمال زشت خود آلوده ساختند. کردار آن ها در نظر من مثل حیض یک زن، نجس بود.
18آن ها با خونریزی و بت پرستی آن سرزمین را نجس ساختند، بنابران بر آن ها خشمگین شدم.
19آن ها را در بین اقوام و کشورهای جهان پراگنده ساختم و به این ترتیب آن ها را مطابق کردار و رفتار شان جزا دادم.
20اما وقتی که در کشورهای دیگر رفتند، نام مقدس مرا بی حرمت ساختند، زیرا مردم می گفتند: «اینها قوم برگزیدۀ خداوند هستند که از سرزمین او رانده شده اند.»
21من نگران نام قدوس خود هستم که آن ها به هر جائی که رفتند، آن را بی حرمت کردند.
22پس به قوم اسرائیل بگو خداوند متعال چنین می فرماید: کاری را که می خواهم بکنم بخاطر شما نیست، بلکه بخاطر نام پاک خودم است که شما آن را در هر کشوری که رفتید، بی حرمت ساختید.
23عظمت نام خود را که در میان قوم های دیگر، بی حرمت شده است نشان می دهم و بوسیلۀ شما قدوسیت خود را در برابر چشمان آن ها آشکار می سازم، آنگاه آن ها می دانند که من خداوند هستم. من، خداوند متعال، این را گفته ام.
24شما را از بین اقوام و کشورهای دیگر جمع می کنم و به وطن خودتان می آورم.
25بر شما آب پاک را می پاشم و شما را از همه نجاسات و آلودگی ها و بت پرستی پاک می سازم.
26دل نوی به شما می بخشم و روح تازه ای را در وجود تان قرار می دهم. دل سنگی و نامطیع را از شما دور کرده، در عوض دل نرم و مُطیع به شما می دهم.
27روح خود را در وجود تان جا می دهم تا احکام و قوانین مرا اطاعت نمایید.
28در سرزمینی که من آن را به پدران تان بخشیدم ساکن شده، قوم برگزیدۀ من می شوید و من خدای تان می باشم.
29شما را از آلودگی ها پاک می سازم، غله را برای تان فروان می کنم و دیگر روی قحطی را نمی بینید.
30به میوۀ درختان و محصول کشتزارها می افزایم و دیگر بخاطر قحطی پیش مردمان غیر، خوار و حقیر نمی شوید.
31آنگاه رفتار زشت گذشتۀ تان را بیاد می آورید و کردار قبیح خود را در نظر گرفته و از اعمال زشت تان بیزار و پشیمان می شوید.
32ای قوم اسرائیل، بدانید که من این کارها را بخاطر شما نمی کنم، پس باید از اعمال گذشتۀ تان خجالت بکشید. خداوند متعال فرموده است.»
33خداوند متعال می فرماید: «در آن روزی که شما را از گناهان تان پاک سازم، شهرها را مسکون و خرابه ها را دوباره آباد می کنم.
34زمینی که در نظر مردم رهگذر بائر و متروک بود قلبه می شود
35و آن ها می گویند: «این زمین، خشک و بی حاصل بود، حالا مثل باغ عدن شده است. خرابه ها و شهرهای ویران، پُر جمعیت و مستحکم شده اند.»
36آنگاه کشورهای همسایه که هنوز باقی مانده اند می دانند که من، خداوند، ویرانه ها را دوباره آباد کرده ام و زمینهای پژمرده و متروک را بار دیگر سرسبز ساخته ام. من، خداوند، این را گفته ام.»
37خداوند متعال می فرماید: «بار دیگر می گذارم که قوم اسرائیل به حضور من دعا کنند تا من آنرا اجابت نموده و جمعیت آن ها را مثل گلۀ گوسفند زیاد بسازم.
38همان طوری که شهر اورشلیم در گذشته، در روزهای عید پُر از گوسفندان قربانی می شد، شهرهای ویران و متروک هم از جمعیت مملو می گردند. آنگاه همه می دانند که من خداوند هستم.»