1 Therefore thou art inexcusable, O man, whosoever thou art that judgest: for wherein thou judgest another, thou condemnest thyself; for thou that judgest doest the same things.
1 آن مرد مرا دوباره به راه دخول عبادتگاه آورد. دیدم که دریائی از زیر راه دخول عبادتگاه به طرف شرق جاریست و از سمت راست عبادتگاه، یعنی از قسمت جنوبی قربانگاه می گذرد.
2بعد مرا از راه دروازۀ شمالی بیرون آورد و از آنجا دور زده به دروازۀ حویلی بیرونی که در سمت شرق است، رفتیم. در آنجا دیدم که آب دریا از قسمت جنوبی دروازۀ شرقی جاری بود.
3آن مرد با چوب اندازه گیری پنجصد متر طول دریا را به طرف شرق اندازه کرد و از آن نقطه مرا از آب عبور داد. آب دریا تا بند پایم بود.
4بعد پنجصد متر دیگر طول دریا را اندازه گرفت و به من کمک کرد تا از دریا عبور کنم. در این نقطه، آب تا زانوهایم می رسید. پنجصد متر دورتر از آنجا عمق آب تا به کمر بود.
5باز پنجصد متر دیگر پیش رفت و در اینجا دریا بسیار عمیق بود و نتوانستم از آن عبور کنم و لازم بود که شنا کنان به آن طرف دریا بگذرم.
6آن مرد به من گفت: «ای انسان خاکی، به آنچه که دیدی بدقت توجه کن.» بعد او مرا از کنار دریا باز گرداند.
7در هنگام بازگشت دیدم که درختان زیادی در دو طرف دریا سبز شده اند.
8او به من گفت: «آب این دریا از بیابان و وادی اُردن بطرف شرق جاریست و به بحیرۀ مُرده سرازیر می شود و آب شور آن را پاک و گوارا می سازد.
9در هر جائی که آب این دریا جاری گردد، در آنجا هرگونه حیوان و ماهی، زنده جان می شود. ماهیان بحیرۀ مرده از حد زیاده می گردند.
10ماهیگیران در ساحل آن می ایستند و از چشمۀ جدی تا چشمۀ عجلایم ماهی می گیرند. تورهای خود را در آنجا پهن می کنند. بحیرۀ مُرده مثل بحر مدیترانه پُر از انواع گوناگون ماهی می شود.
11اما آب جبه زارها و نیزارها پاک نمی شود و بصورت شوره زار باقی می ماند.
12در هر دو طرف دریا اقسام درختها می رویند که برگهای شان هرگز پژمرده نمی شوند و همیشه میوه دار بوده هر ماه میوۀ تازه بار می آورند. زیرا با آب دریائی که از عبادتگاه خداوند جاریست آبیاری می شوند و میوه های شان خوراک و برگهای آن ها شفابخش می باشند.»
13خداوند متعال می فرماید: «سرزمین اسرائیل باید بین دوازده قبیلۀ اسرائیل تقسیم گردد، اما به قبیلۀ یوسف دو حصه داده شود.
14من به اجداد تان قول داده بودم که این سرزمین را به آن ها بدهم، پس حالا این زمین به شما تعلق دارد.
15سرحد شمالی از بحیرۀ مدیترانه تا شهر حتلون و از آنجا تا گذرگاه حمات و تا شهر صدد ادامه می یابد.
16بعد جانب بِروته و سبرایم که بین سرحد دمشق و حمات واقع اند پیش می رود و به شهر تیگن که در سرحد حوران است می رسد.
17بنابران سرحد شمالی از بحیرۀ مدیترانه تا شهر عینون در شرق بوده حمات و دمشق در سمت شمال آن قرار دارند.
18سرحد شرقی، از شهر حوران تا دمشق ادامه می یابد. از آنجا به طرف غرب دور خورده به دماغۀ جنوب بحیرۀ جلیل به دریای اُردن می رسد. از آن نقطه در امتداد دریای اُردن پیش می رود و از کنار بحیرۀ مرده گذشته به تامار ختم می شود و کشور اسرائیل را از جلعاد جدا می کند.
19سرحد جنوبی، از تامار تا چشمه های مریبوت قادِش می رسد و از آنجا در مسیر دریای سرحدی مصر پیش رفته به بحیرۀ مدیترانه ختم می شود.
20سرحد غربی، در امتداد بحیرۀ مدیترانه پیش رفته به طرف شمال تا نقطۀ غربی گذرگاه حمات ادامه می یابد.
21این زمین را بین قبایل اسرائیل تقسیم کن
22و آن را بعنوان مِلکیت دایمی برای خود نگاهدارید. بیگانه ها و فرزندان شان که بین شما زندگی می کنند هم باید از آن سهمی داشته باشند. آن ها مثل شما تبعۀ اسرائیل بشمار می روند و همان حقی را که شما دارید آن ها نیز دارند.
23به بیگانه ها باید از زمینهای قبیله ای که در آن زندگی می کنند سهمی داده شود. خداوند متعال چنین می فرماید.»