1 موسی، مرد خدا پیش از مرگ خود قوم اسرائیل را این چنین برکت داد:
2«خداوند از کوه سینا آمد، مانند آفتاب از کوه سعیر بر ما طلوع کرد و از کوه فاران درخشید. ده ها هزار فرشته همراه او بودند و آتشی مشتعل در دست راست او.
3خداوند قوم برگزیدۀ خود را دوست دارد. از کسانی که به او متعلق هستند، حمایت می کند. آن ها پیش پاهای او می نشینند و از کلامش بهره مند می شوند.
4از احکامی که موسی برای ما داد اطاعت می کنیم و آن ها را مثل گنجینه ای نگاه می داریم.
5وقتی قبایل و رهبران قوم اجتماع کردند خداوند را به پادشاهی برگزیدند.»
6موسی در بارۀ قبیلۀ رؤبین گفت: «رؤبین زنده باشد و نمیرد و تعداد شان کم نشود.»
7در بارۀ قبیلۀ یهودا گفت: «ای خداوند، ناله و زاری یهودا را بشنو! او را با سایر قبایل متحد گردان و در مقابل دشمنان به او کمک کن تا از خود دفاع نماید.»
8در مورد قبیلۀ لاوی گفت: «ای خداوند، اوریم و تُمیم خود را به بندگان وفادارت سپردی. تو آن ها را در مسا امتحان کردی و در کنار چشمۀ مریبه آزمودی.
9آن ها بیش از پدر و مادر، برادر و فرزند خود ترا دوست دارند. از احکام تو اطاعت کردند و نسبت به پیمان تو وفادار ماندند.
10احکام ترا به قوم اسرائیل تعلیم می دهند و بر قربانگاه تو خوشبوئی دود می کنند و قربانی تقدیم می نمایند.
11ای خداوند، به مال و دارائی شان برکت بده و خدمت آن ها را قبول فرما. کمر بدخواهان شان را بشکن تا دیگر برنخیزند.»
12در بارۀ قبیلۀ بنیامین گفت: «او حبیب خداوند است و در پناه او بسر می برد. خداوند تمام روز او را احاطه می کند و از هر خطری حفظش می نماید.»
13در بارۀ قبیلۀ یوسف گفت: «خداوند سرزمین شان را برکت بدهد. با باران آسمان و آب های زیر زمین سرسبز،
14با میوه هائی که در زیر نور آفتاب می رویند و با محصولات فراوان در هر فصل غنی گردد.
15کوههای قدیمی شان پُر از درختان میوه شوند و تپه های ابدی آن ها با ثمر باشند.
16زمین شان از نعمت های فراوان برخوردار شود و خداوند که در بوتۀ فروزان ظاهر شد از آن ها خوشنود باشد. تمام این برکات شامل حال یوسف باد، یعنی کسی که سرکردۀ برادران خود بود.
17یوسف نیرو و قوت یک گاو را دارد. مانند گاو وحشی با شاخهای خود همۀ اقوام را می زند تا آخرین نقطۀ جهان می راند. ده ها هزار افرایم و هزارها مَنَسّی مثل او باشند!»
18در بارۀ زبولون و ایسَسکار این چنین اظهار داشت: «زبولون سفرهایت با خوشی همراه باشند و تو ای ایسَسکار در خیمه ات شاد و خوشحال باشی.
19آن ها اقوام بیگانه را به کوه خود دعوت می کنند و در آنجا قربانی های راستین را تقدیم می نمایند. آن ها ثروت خود را از بحر و گنجهای نهفته را از ریگ به دست می آورند.»
20در مورد قبیلۀ جاد این چنین گفت: «متبارک باد کسی که جاد را وسیع می سازد. او مانند شیری است درنده و قوی که بازو و فرق را می دَرَد.
21او بهترین قسمت زمین را برای خود انتخاب کرد. آن حصه ای که به حاکم متعلق بود، به او داده شد. وقتی رهبران اسرائیل یکجا جمع شدند، احکام و قوانین خداوند را بجا آوردند.»
22در بارۀ قبیلۀ دان گفت: «دان مثل شیر بچه ای است که از باشان می جهد.»
23در مورد قبیلۀ نفتالی این چنین گفت: «ای نفتالی، از برکات خداوند برخوردار شوی شرق و غرب نصیب تو باد!»
24در بارۀ قبیلۀ اَشیر گفت: «اَشیر از همه قبایل زیادتر برکت یافته است، در بین برادران عزیز و محبوب باشد و سرزمینش پُر از درختان زیتون گردد.
25شهرهایش با دروازه های آهنین محفوظ و مصئون باد و تا که زنده است قوی و نیرومند باشد.»
26«ای قوم اسرائیل، خدای شما مثل و مانند ندارد. برای کمک تو با شوکت و جلال بر ابر های آسمان می خرامد.
27خدای جاویدان پناهگاه تو است. با بازوی ابدی خود ترا نگاه می دارد، دشمنانت را از سر راهت می راند و می گوید: «آن ها را هلاک کن!»
28پس مردم اسرائیل در آسایش بسر می برند. سرزمین آن ها پُر از غله و شراب و با بارانِ آسمان سیراب می شود.
29خوشا بحال تو ای اسرائیل، تو قوم نجات یافتۀ خداوند هستی و هیچ قومی مثل تو نیست. خداوند سپر و ناصر تو است و با شمشیر خود به تو ظفر می بخشد. دشمنانت مُطیع تو می شوند و تو آن ها را پایمال می کنی.»