17 When the poor and needy seek water, and there is none, and their tongue faileth for thirst, I the Lord will hear them, I the God of Israel will not forsake them.
18 I will open rivers in high places, and fountains in the midst of the valleys: I will make the wilderness a pool of water, and the dry land springs of water.
19 I will plant in the wilderness the cedar, the shittah tree, and the myrtle, and the oil tree; I will set in the desert the fir tree, and the pine, and the box tree together:
20 That they may see, and know, and consider, and understand together, that the hand of the Lord hath done this, and the Holy One of Israel hath created it.
1 در کوچه های اورشلیم بگردید و به اطراف خود نگاه کنید. بر سر چهارراهی ها بایستید و همه جا را جستجو نمائید. اگر توانستید حتی یک نفر را که با انصاف و راستکار باشد، بیابید، آنگاه من این شهر را می بخشم.
2اگرچه بنام من قسم می خورند، اما قسم شان دروغ است.
3ای خداوند، چشمان تو ناظر صداقت و راستی اند. تو آن ها را زدی، اما دردی را احساس نکردند. گرچه آن ها را مجازات کردی، ولی اصلاح نشدند. آن ها دلهای خود را از سنگ هم سخت تر ساختند و توبه نکردند.
4آنگاه من گفتم: «آن ها مردم فقیر و بی شعور هستند. راه خداوند را نمی شناسند و از احکام او خبر ندارند.
5پس پیش توانگران می روم و با آن ها صحبت می کنم، زیرا آن ها طریق خداوند را می دانند و از اوامر او با خبر اند.» اما دیدم که آن ها هم یوغ اطاعت خدا را شکسته و خود را از بندگی او رها ساخته اند.
6بنابران، شیر درنده ای آن ها را طعمۀ خود می سازد و گرگ بیابان آن ها را هلاک می کند و پلنگی در کمین است تا هر کسی را که بیرون برود، پاره پاره کند، زیرا نافرمانی و سرپیچی ایشان زیاد است و دیگر پیرو خدا نیستند.
7خداوند می فرماید: «پس چطور می توانم شما را ببخشم؟ فرزندان تان مرا ترک کرده اند و به آنچه که خدا نیست قسم خوردند. آن ها را سیر نمودم، مگر مرتکب زنا شدند و به فاحشه خانه هجوم بردند.
8آن ها مانند اسپهای سیر شیهه می کشند تا توجه زن همسایه را جلب کنند.
9و خداوند می گوید آیا بخاطر کارهای شرم آور شان آن ها را جزا ندهم؟ آیا از این قوم انتقام نگیرم؟
10ای دشمنان، به تاکستانهای شان هجوم ببرید و تاکها را قطع کنید، اما تاکستانها را بکلی نابود نسازید. شاخه های شان را بِبُرید، زیرا آن ها به خداوند تعلق ندارند.»
11خداوند می فرماید: «مردم اسرائیل و مردم یهودا به من خیانت بزرگی کرده اند.»
12آن ها خداوند را انکار کرده و گفته اند: «خداوند با ما کاری ندارد. هیچ آسیبی به ما نمی رسد و روی قحطی و جنگ را نمی بینیم.
13انبیاء حرفهای بیهوده می زنند. آن ها از جانب خدا پیامی ندارند. مصیبتی که از آن ما را می ترسانند، بر سر خود شان می آید.»
14بنابران، خداوند، خدای قادر مطلق چنین می فرماید: «چون آن ها اینگونه حرفها را می زنند، پس ای ارمیا، من کلام خود را در دهان تو مثل آتش و این قوم را مانند هیزم می سازم تا آن ها را بسوزاند.»
15خداوند می فرماید: «ای اسرائیل، من یک قوم نیرومند و قدیمی را که تو زبان شان را نمی فهمی، از سرزمینی دوردست علیه تو می آورم.
16کمانداران آن ها جنگجویان نیرومند هستند که بدون ترحم می کشند.
17خرمن و آذوقۀ ترا تاراج می کنند، فرزندانت را بقتل می رسانند، گله و رمه ات را با خود می برند، تاکها و درختان انجیر ترا از بین می برند و شهرهای مستحکمت را که پناهگاه تو اند، ویران می کنند.»
18خداوند می فرماید: «اما در آن زمان هم شما را بکلی نابود نمی سازم.
19اگر از تو ای ارمیا بپرسند: خداوند، خدای ما چرا این بدبختی ها را بر سر ما آورد؟ تو به آن ها بگو: چون شما خداوند را ترک کردید و در کشور خود خدایان بیگانه را پرستیدید، بنابران، شما بیگانگان را در سرزمینی که از شما نیست خدمت می کنید.»
20خداوند می فرماید: «به خاندان اسرائیل و مردم یهودا اعلام کنید و بگوئید:
21ای قوم نادان و بی شعور که چشم دارید، اما نمی بینید، گوش دارید، ولی نمی شنوید، به من گوش بدهید.
22من خداوند هستم، آیا به من احترام ندارید و در حضور من از ترس نمی لرزید؟ من ریگ را بعنوان یک قانون ابدی و سرحدی برای بحر قرار می دهم که اگر ابحار بخروشند و امواج آن متلاطم گردند، از آن سرحد نتوانند بگذرند.
23اما قوم برگزیدۀ من دل سرکش و طغیانگر دارند. آن ها متمرد شده و مرا ترک کرده اند.
24هرچند من باران را در بهار و خزان به آن ها می دهم و موسم کشت و فصل درو را برای شان تعیین کرده ام، ولی آن ها هیچگاهی در این فکر نبوده اند که به من احترام کنند.
25خطاهای آن ها مانع بخشش های من شد و گناهان شان آن ها را از نعمت های من محروم کرد.
26در میان قوم برگزیدۀ من اشخاص شریر پیدا می شوند. آن ها مانند صیادان برای شکار در کمین هستند و برای مردم دام می نهند تا مال و دارائی آن ها را به چنگ آورند.
27مثل قفس شکارچی که پُر از پرندگان است، خانۀ آن ها هم از فریب و حیله پُر است. به همین دلیل است که آن ها صاحب مقام و ثروت شده اند.
28خوب می خورند و خوب می پوشند و کارهای زشت آن ها حد و اندازه ندارند. از حق یتیمان دفاع نمی کنند و با وجودیکه کامران و سعادتمند هستند، به داد فقیران نمی رسند.
29آیا آن ها را بخاطر این کارهای شان جزا ندهم؟ آیا از چنین قومی انتقام نگیرم؟ خداوند چنین فرموده است.
30حادثۀ عجیب و هولناکی در این سرزمین روی داده است.
31انبیاء پیامهای دروغ می دهند، کاهنان طبق هدایت انبیاء رفتار می کنند و قوم برگزیدۀ من این وضع را می پسندند. اما عاقبت چه می کنند و چه کاری از دست شان بر می آید؟»